"Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ" ΤΗΣ ΛΟΥΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΜΝΟ

Έπειτα από έναν επιτυχημένο πρώτο κύκλο παραστάσεων στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας-Β’ σκηνή και μια περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, oι This Famous Tiny Circus theater group ανεβάζουν για δεύτερη σαιζόν το εμβληματικό έργο της Λούλας Αναγνωστάκη «Η Παρέλαση» σε σκηνοθεσία και ερμηνεία Κωνσταντίνου Μάρκελλου και Ελένης Στεργίου.

Η παράσταση θα παίζεται και πάλι στο Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας-Β’ σκηνή από 30 Σεπτεμβρίου μέχρι και 29 Οκτωβρίου, ενώ θα συνεχίσει την περιοδεία της σε Κρήτη (Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά), Δωδεκάνησα (Πάτμο, Λέρο, Ρόδο, Κω) από το Νοέμβριο.

Στην Κάλυμνο η παράσταση θα παιχτεί στο Θεατράκι του Δήμου το Σάββατο 11 Νοεμβρίου στις 21.00.

Η παράσταση πραγματοποιείται με πρωτοβουλία της Θεατρικής ομάδας Δήμου Καλύμνου σε συνεργασία με την Ομάδα Θεάτρου “This Famous Tiny Circus theater group” από την Αθήνα, η οποία επισκέπτεται για πρώτη φορά το νησί μας.

 Η παράσταση τελεί υπό την Αιγίδα του Δήμου Καλυμνίων.

 ΤΟ ΕΡΓΟ

Δύο αδέλφια, ο Άρης και η Ζωή, ζουν απομονωμένα στην σοφίτα του σπιτιού τους. 

Έξω η Πόλη, ο άγνωστος κόσμος που ζει και αναπνέει πέρα από τους τέσσερις τοίχους ετοιμάζεται να φορέσει τα γιορτινά της, αφού όπως ο Άρης και η Ζωή υποθέτουν, οι ετοιμασίες που λαμβάνουν χώρα στην πλατεία δίπλα στο σπίτι δε μπορούν παρά να προοιωνίζουν μια κανονική στρατιωτική παρέλαση. 

Κι ενώ μέσα στο δωμάτιο η σχέση τους εξελίσσεται σε ένα σκληρό και αδυσώπητο παιχνίδι εξουσίας, ο έξω κόσμος από πιθανός ελευθερωτής θα γίνει-μεταφορικά και κυριολεκτικά- ο δήμιός τους.

Η Λούλα Αναγνωστάκη συντονισμένη στο πνεύμα της ανθρωποκεντρικής γραφής του αδελφού της, ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη και πατώντας πάνω σε κοινά προσωπικά τους βιώματα γράφει την Παρέλαση ως μια Αλληγορία της Ήττας.

Μια αλληγορία που ξεκινάει από το ατομικό για να μιλήσει για το συλλογικό, που βάζει στο μικροσκόπιο τον Ιδιωτικό αποκαλύπτοντας επώδυνες πτυχές του Δημόσιου βίου μας. Το έργο και οι σχέσεις ανάμεσα στους δυο ήρωές του στον πυρήνα τους περικλείουν όλα τα τραύματα, τις ματαιώσεις και τις απογοητεύσεις που φέρουμε ως κοινωνία από τον εμφύλιο κι έπειτα, με κοινό παρονομαστή την έμφυτη τάση του ανθρώπου για απόκτηση δύναμης και εξουσίας.

 Η παράσταση επιχείρησε να τονίσει αυτήν την πτυχή οικοδομώντας ένα απομονωμένο και χωρίς δυνατότητα διαφυγής δωμάτιο-μικρογραφία του έξω κόσμου μέσα στο οποίο παίζεται ένα πολύ σκληρό, βίαιο παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σε δυο έφηβα αδέλφια.

Απομονωμένοι από τον έξω κόσμο ο Άρης και η Ζωή, τόσο αυθύπαρκτοι κι αυτόνομοι, την ίδια στιγμή γίνονται και ομολογητές του. 

Συμβολικά τον καθρεφτίζουν καθώς τον αναζητούν, τον συναντούν και τέλος μετατρέπονται σε θύματά του. Μέσα από αυτήν την συνθήκη η Λούλα Αναγνωστάκη και η παράσταση των This Famous Tiny Circus theater group αντιμετωπίζουν το κυρίαρχο ζήτημα του έργου -που είναι και ζήτημα κάθε έργου της συγγραφέως:

Πώς το ατομικό διασταυρώνεται με το συλλογικό; Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στο Ιδιωτικό και το Δημόσιο, πώς το ένα εμπεριέχει κι εμπεριέχεται στο άλλο, με ποιόν τρόπο το επηρεάζει και ποιός ο αντίκτυπος αυτής της συνδιαλλαγής σε κοινωνικό επίπεδο μέσα σε ένα καθεστώς μετατραυματικής κοινής εμπειρίας;