ΣTΕΛΙΟΣ ΧΑΛΚΙΤΗΣ :"DE PROFUNDIS ,ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΙ ΕΡΩΤΕΣ"

Συνέντευξη στη ΛΕΜΟΝΙΑ ΒΑΣΒΑΝΗ

 (Typosthes.gr)

«Ένα ψυχογραφικό πορτραίτο του αδιεξόδου όπου οδηγείται ο άνθρωπος, όταν φοβάται να αμφισβητήσει, όταν τρομάζει να λοξοπατήσει, όταν διστάζει να χαράξει τον δικό του δρόμο», είναι το νέο μυθιστόρημα του Στέλιου Χαλκίτη με τίτλο «DE PROFUNDIS, αναμάρτητοι έρωτες». «Ο άνθρωπος πάντα έχει ανάγκη να βρει ποιος είναι», ανέφερε ο συγγραφέας απαντώντας σε ερωτήσεις μας. Μίλησε για την επιλογή του να κατοικεί στο νησί όπου γεννήθηκε, την Κάλυμνο, ενώ αναφέρθηκε και στην ελληνική λογοτεχνία, αλλά και στο μυθιστόρημα που τον έχει σημαδέψει. 

-Επιστρέφετε με ένα νέο βιβλίο, το «DE PROFUNDIS, αναμάρτητοι έρωτες». Τι ακριβώς θα περιλαμβάνει;

- Το νέο μου μυθιστόρημα θα το χαρακτήριζα κοινωνικό-ερωτικό δράμα αρχετυπικού χαρακτήρα, ένα ψυχογραφικό πορτραίτο του αδιεξόδου όπου οδηγείται ο άνθρωπος, όταν φοβάται να αμφισβητήσει, όταν τρομάζει να λοξοπατήσει, όταν διστάζει να χαράξει τον δικό του δρόμο. Η αφήγηση παρακολουθεί από κοντά τη βιωματική οδύνη ενός Μητροπολίτη και μιας δικαστίνας, δίνει ανάγλυφα την εσωτερική αναμέτρηση του άθεου Κορνήλιου, που απαιτεί απτές αποδείξεις, μιας γυναίκας Άσπεργκερ και άλλων προσώπων του κοινωνικού τους περίγυρου, ακολουθεί δυο μεγαλειώδεις αναμάρτητους έρωτες και επιχειρεί μια διείσδυση στα άδυτα της ανθρώπινης ύπαρξης και του συναισθήματος, όπου λαμβάνουν χώρα οι μεγάλες εσωτερικές συγκρούσεις της αβεβαιότητας με τη βεβαιότητα, αλλά και η ανάγκη πολυσχιδών ενορμήσεων, που επιδιώκουν έκφραση υπερβαίνοντας τους διάφορους εξωγενείς εμποδισμούς. Χαρακτηριστικό της αφήγησης είναι ότι αναμορφώνει συνεχώς την εκτύλιξή της η ιστορία αυτών των ανθρώπων.

-Πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτό το συγγραφικό σας πόνημα;

- Οι περισσότεροι γράφουμε παρατηρώντας γύρω μας τις ομορφιές και τις ασχήμιες του κόσμου. Κάποιες φορές όμως γράφουμε από βαθύτερη αιτία· όταν δύσκαμπτες συλλογικότητες κυκλώνουν τα νοήματα με νοσηρές επιδιώξεις, τότε κάποιοι πρέπει να μιλήσουν και να καταγγείλουν, άλλοι να γράψουν και να περιγράψουν· είναι αδιανόητο να σιωπούμε για τα έκτροπα, αν το κάνουμε, η σιωπή μας γίνεται αποδοχή, ίσως και συνενοχή, μια μεγαλειώδης καταισχύνη. Έχουμε δικαίωμα να σιωπήσουμε;

-Στους ήρωες των βιβλίων σας υπάρχει μια εσωτερική αναζήτηση, μια μάχη. Θεωρείτε πως ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απωλέσει αυτή την ανάγκη ή την αφήνει θαμμένη βαθιά μέσα του καθώς προέχουν άλλες; Πχ θέμα βιοπορισμού που γίνεται ολοένα και δυσκολότερο;

-Αυτό που λέτε είναι αλήθεια. Ούτως ή άλλως οι ενέργειές μας είναι απόρροια μιας ενδότερης συνειδητής ή ασυνείδητης συνεχούς διαπάλης. Σ’ αυτό το βιβλίο, η εσωτερική αντιμαχία είναι χαρακτηριστική και περιγράφει πού μπορεί να μας οδηγήσει, άλλοτε στο μέτρο του ανθρώπου και άλλοτε στον πυθμένα κάποιου καιάδα. Ο άνθρωπος πάντα έχει ανάγκη να βρει ποιος είναι, γι’ αυτό ιδιοποιείται ταυτότητες προσπαθώντας να αλλάξει θέση μέσα στον κόσμο. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι το επιδιώκει και το διεκδικεί με λάθος τρόπο. Οι πλειονότητα των ανθρώπων, για να αλλάξουν θέση, αγοράζουν σχέσεις ή επιβάλλουν σχέσεις, δεν δημιουργούν σχέσεις ουσίας με τον άλλον και με τον εαυτό τους.

-Επιλέξατε να ζείτε στο νησί όπου γεννηθήκατε. Πόσο σας έχει επηρεάσει στο συγγραφικό σας έργο, αλλά και στη ζωή σας εν γένει αυτή η απόφαση;

-Η ζωή στο νησί κινείται σε πιο ήρεμους ρυθμούς από ό,τι στις μεγαλουπόλεις· αυτό για τον συγγραφέα είναι καλό. Εδώ τα στιγμιότυπα της ζωής φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια προφανώς γιατί έχουμε τη δυνατότητα να τα ζούμε και να μην μας προσπερνούν. Βέβαια, βρισκόμαστε μακριά από την εύκολη πρόσβαση στην προβολή του έργου μας, ωστόσο, τον τελευταίο καιρό, εκμεταλλευόμαστε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και παρουσιάζουμε λίγο πολύ τα βιβλία μας. Μένω στο νησί μου από επιλογή. Μου αρέσει ο τόπος μου, τα στιγμιότυπα της παιδικής μου ηλικίας είναι ολοζώντανες αναμνήσεις που έχω το προνόμιο να αυτο-ανακαλούνται στην εντέλεια τριγυρνώντας στα μέρη που ήμουνα παιδί. Αυτό που λέω παραβλέπεται όταν ζεις στις τεράστιες πόλεις, ωστόσο είναι ένα καθημερινό καλειδοσκόπιο της ζωής, που το αποτιμάς συχνά, συχνότατα, και δεν περιμένεις να το κάνεις στη δύση του βίου σου, τότε που όλα είναι μακρινά και ανήμπορα.

-Πώς κρίνετε την ελληνική λογοτεχνία;

-Είναι αρκετοί οι αξιόλογοι συγγραφείς που μας λένε πράγματα, μας ανοίγουν τη σκέψη, και τα βιβλία τους έχουν, εκτός των άλλων, και έναν οδηγητικό χαρακτήρα.

Ωστόσο, «…υπάρχουν και αυτοί που ξυπνούν ένα άγουρο πρωινό και αρχίζουν να γράφουν, και πριν τελειώσουν το γράψιμο, τους έχουν έτοιμο και το βραβείο, και αυτά τα βραβεία είναι πολλά και αυτοί οι συγγραφείς είναι πολλοί». «DE PROFUNDIS, Αναμάρτητοι Έρωτες»

-Ποιο βιβλίο σας έχει επηρεάσει περισσότερο και γιατί; 

-Το μυθιστόρημα «Αδελφοί Καραμαζώφ» είναι ένα βιβλίο-ορόσημο για τις περιπέτειες της ψυχής, μια ανυπέρβλητη ψυχογραφία. Τι να πούμε άλλο, το όνομα Ντοστογιέφσκι τα λέει όλα.

-Πέρα από το «De profundis, αναμάρτητοι έρωτες» ετοιμάζετε και ένα θεατρικό έργο… Μιλήστε μας για αυτό;

-Το θεατρικό έχει ολοκληρωθεί εδώ και αρκετό καιρό. Είναι μια δραματική κωμωδία που επικεντρώνεται στις παρεκκλίσεις των ανθρώπινων συμπεριφορών. Τώρα συγγράφω ένα μυθιστόρημα με τίτλο «Μάρκος Ντεκάν, ο τελευταίος άνθρωπος».